چگونه در خانه کمپوست درست کنیم؟

کمپوست سازی یک تکنیک چرخه ای است که شامل تجزیه و تخمیر اجزای مختلف گیاهی مانند ضایعات سبزیجات در باغ سبزیجات است.حتی شاخه ها و برگ های افتاده ممکن است با فرآیندهای کمپوست صحیح به خاک بازگردانده شوند.کمپوست تولید شده از بقایای مواد غذایی ممکن است رشد گیاه را به سرعت کودهای تجاری تقویت نکند.بهتر است از آن به عنوان وسیله ای برای تقویت خاک استفاده شود و به مرور زمان آن را حاصلخیزتر کند.کمپوست نباید به عنوان راهی برای دفع زباله های آشپزخانه در نظر گرفته شود.بلکه باید به عنوان راهی برای پرورش میکروارگانیسم های خاک در نظر گرفته شود.

1. از برگ های باقی مانده و ضایعات آشپزخانه برای تهیه کمپوست به خوبی استفاده کنید

برای تسهیل تخمیر و تجزیه، ساقه‌های سبزیجات، ساقه‌ها و سایر مواد را به قطعات کوچک خرد کنید، سپس آبکش کنید و به کمپوست اضافه کنید.اگر یک سطل کمپوست کاغذی راه راه در خانه داشته باشید، حتی استخوان های ماهی نیز می توانند کاملاً تجزیه شوند.با افزودن برگ یا گیاهان چای می توانید از پوسیدگی کمپوست و انتشار بوی نامطبوع جلوگیری کنید.نیازی به کمپوست کردن پوسته تخم مرغ یا استخوان پرنده نیست.آنها را می توان ابتدا خرد کرد تا به تجزیه و تخمیر قبل از دفن در خاک کمک کند.

علاوه بر این، خمیر میسو و سس سویا حاوی نمک هستند که میکروارگانیسم های خاک نمی توانند آن را تحمل کنند، بنابراین از باقی مانده غذای پخته شده کمپوست نکنید.همچنین مهم است که عادت داشته باشید قبل از استفاده از کمپوست، مواد غذایی باقیمانده را ترک نکنید.

2. کربن، نیتروژن، میکروارگانیسم ها، آب و هوا ضروری است

کمپوست سازی به مواد آلی حاوی کربن و همچنین فضاهای حاوی آب و هوا نیاز دارد.به این ترتیب، مولکول‌های کربن یا قندها در خاک ایجاد می‌شوند که ممکن است تکثیر باکتری‌ها را تسهیل کند.

گیاهان از طریق ریشه های خود نیتروژن را از خاک و دی اکسید کربن را از جو می گیرند.سپس، پروتئین‌هایی را ایجاد می‌کنند که سلول‌هایشان را با همجوشی کربن و نیتروژن می‌سازند.

برای مثال، رایزوبیا و جلبک‌های سبز آبی با ریشه‌های گیاه همزیستی می‌کنند تا نیتروژن را تثبیت کنند.میکروارگانیسم های موجود در کمپوست پروتئین ها را به نیتروژن تجزیه می کنند که گیاهان از طریق ریشه دریافت می کنند.

میکروارگانیسم ها به طور معمول باید به ازای هر 100 گرم کربن تجزیه شده از مواد آلی، 5 گرم نیتروژن مصرف کنند.این بدان معناست که نسبت کربن به نیتروژن در طی فرآیند تجزیه 20 به 1 است.

در نتیجه زمانی که میزان کربن خاک از 20 برابر نیتروژن بیشتر شود، میکروارگانیسم ها آن را به طور کامل مصرف می کنند.اگر نسبت کربن به نیتروژن کمتر از 19 باشد، مقداری نیتروژن در خاک باقی می ماند و برای میکروارگانیسم ها غیر قابل دسترس خواهد بود.

تغییر مقدار آب موجود در هوا می‌تواند باکتری‌های هوازی را تشویق به رشد کند، پروتئین موجود در کمپوست را تجزیه کند و نیتروژن و کربن را در خاک آزاد کند که اگر خاک دارای محتوای کربن بالایی باشد، گیاهان می‌توانند از طریق ریشه‌هایشان جذب شوند.

کمپوست را می توان با تبدیل مواد آلی به نیتروژن که گیاهان می توانند با دانستن خواص کربن و نیتروژن، انتخاب مواد کمپوست و مدیریت نسبت کربن به نیتروژن در خاک جذب کنند، ایجاد کرد.

3. کمپوست را متوسط ​​هم بزنید و به تأثیر دما، رطوبت و اکتینومیست توجه کنید.

اگر مواد کمپوست آب زیادی داشته باشند، به راحتی می توان پروتئین را آمونیه کرد و بوی بدی داد.با این حال، اگر آب خیلی کم باشد، بر فعالیت میکروارگانیسم ها نیز تأثیر می گذارد.اگر با فشار دادن با دست آب آزاد نکند، رطوبت آن مناسب در نظر گرفته می شود، اما در صورت استفاده از جعبه های کاغذ راه راه برای کمپوست، بهتر است کمی خشک تر باشد.

باکتری هایی که در کمپوست سازی فعال هستند عمدتاً هوازی هستند، بنابراین لازم است به طور مرتب کمپوست را مخلوط کرد تا هوا وارد آن شود و سرعت تجزیه تسریع شود.با این حال، زیاد مخلوط نکنید، در غیر این صورت باعث تحریک فعالیت باکتری های هوازی و آزاد شدن نیتروژن در هوا یا آب می شود.بنابراین، اعتدال کلیدی است.

دمای داخل کمپوست باید بین 20-40 درجه سانتیگراد باشد که برای فعالیت باکتریها مناسب ترین است.هنگامی که از 65 درجه بالاتر می رود، همه میکروارگانیسم ها از کار می افتند و به تدریج می میرند.

اکتینومیست ها کلنی های باکتریایی سفید رنگ هستند که در بستر برگ یا درختان افتاده در حال پوسیدگی تولید می شوند.در کمپوست سازی جعبه های کاغذ راه راه یا توالت های کمپوست، اکتینومیست ها گونه های مهمی از باکتری ها هستند که باعث تجزیه میکروبی و تخمیر در کمپوست می شوند.هنگام شروع به تولید کمپوست، ایده خوبی است که به دنبال اکتینومیست ها در بستر برگ و درختان افتاده در حال پوسیدگی بگردید.